Inhoudsopgave:
Het federale welzijnsstelsel begon tijdens de Grote Depressie, de overheidsreactie op een overweldigend aantal gezinnen en burgers die financiële hulp nodig hebben. Het verzorgingsstelsel werd echter in 1996 overgedragen aan de staatscontrole. Bijgevolg verschillen de subsidiabiliteitsvereisten nu van staat tot staat. De federale overheid financiert de welzijnsprogramma's van de staten via subsidies van TANF (tijdelijke hulp voor behoeftige gezinnen). De vereisten worden bepaald door inkomen, zowel bruto als netto, gezinsgrootte en eventuele noodsituaties zoals dakloosheid, werkloosheid of medische zorg.
Soorten programma's
Hoewel de meeste staten standaardhulp bieden, bestaat er geen enkele reeks vereisten. Elke staat stelt zijn eigen programma's en de geschiktheid ervan in. In het algemeen omvatten programma's vaak hulp voor huisvesting, kinderopvang, gezondheidszorg en werkloosheid. Andere programma's helpen huishoudens met een laag inkomen om gezond voedsel te kopen of tijdelijk contante bijstand te verlenen.
Algemene vereisten
Het ontvangen van TANF-subsidies betekent dat alle bijstandsontvangers werk moeten zoeken. Binnen twee jaar na ontvangst van de hulp moeten alleenstaande ouders ten minste 30 uur per week werken, terwijl ouders in tweeoudergezinnen in totaal een week van 35 tot 55 uur moeten werken. In de meeste staten komen personen die zijn veroordeeld voor drugshandel of voor het ontvluchten van een bevel tot executie niet in aanmerking. Ook komen mensen die eerder de regels van het programma hebben overtreden niet in aanmerking, bijvoorbeeld omdat ze geen baan hebben binnen de verboden periode van de staat.
Inkomensniveau's en onttrekkingen
Verschillende staten hebben verschillende inkomensniveauvereisten, maar de meeste zijn gebaseerd op het federale armoedenniveau (FPL), dat het bruto jaar- en maandinkomen gebruikt om het percentageniveau van de aanvrager te bepalen. Vanaf 2011 staat een gezin van drie personen in een van de 48 aangrenzende staten en met een bruto jaarinkomen van $ 18.500 op 100% van de FPL. Hulp in sommige staten is beschikbaar voor huishoudens die 200% van de FPL halen. De meeste programma's maken aftrek mogelijk van artikelen zoals nutsbedrijven en huur bij het berekenen van het inkomen.
Aanmeldingsprocedure
Voor het aanvragen van welzijns- of andere hulpprogramma's moet u contact opnemen met de afdeling Human Services in uw land en een afspraak maken met een case-worker. De casuswerker zal kunnen uitleggen welke papierwerk nodig zal zijn. In Florida moet u bijvoorbeeld zowel identificatie als bewijs van ingezetenschap en uw totale bruto inkomen, verdiend en onverdiende, verstrekken.