Inhoudsopgave:
Er is geen enkele renteverschil. Integendeel, veel verschillende spreads worden berekend voor verschillende doeleinden. Sommige worden gebruikt om inzicht te krijgen in de relatieve waarden van valuta, terwijl andere worden gebruikt om de gezondheid van de economie te meten. Sommige rentespreads hebben directe gevolgen voor consumenten, terwijl andere alleen relevant zijn voor handelaren en economen.
Identificatie
Een spread is een maat voor het verschil tussen twee variabelen. Een rentespread verwijst specifiek naar het verschil in rentetarieven, ook wel yield genoemd, van twee gerelateerde rentetarieven. De verschillen weerspiegeld in een renteverschil kunnen worden gebaseerd op schommelingen in valuta's, percepties van risico- en inflatieverwachtingen, naast andere factoren.
Types
Een renteverschil kan verschillende betekenissen hebben in verschillende contexten. Een van de meest voorkomende in de macro-economie is het verschil in rendement tussen twee effecten van verschillende looptijd, bijvoorbeeld tussen tweejaarlijkse en tienjarige staatsobligaties. Maar het kan ook een risicomaatstaf zijn als het gaat om het verschil in rendement tussen activa met een laag risico, zoals Amerikaanse staatsobligaties, en commerciële rentetarieven, zoals Eurodollar, van dezelfde looptijd (dit specifieke voorbeeld staat bekend als de TED-spread). Toegepast op een specifieke leninginstelling is de renteverschil een maatstaf voor de winstgevendheid tussen de kosten van kortlopende leningen en het rendement op langetermijnleningen.
Kenmerken
Rentetarieven zijn een maatstaf voor de kosten van het lenen en vormen de terugkeer naar de leninggever in de loop van de tijd. De resterende looptijd is een belangrijk onderdeel van de rentetarieven. In normale perioden vertegenwoordigt een langere looptijd een hoger risico en dus een hogere rente. Een reden hiervoor is het risico van inflatie. De TIP-spread, het verschil tussen de nominale rendementen op Amerikaanse obligaties en inflatie-geïndexeerde effecten van vergelijkbare looptijd, wordt gebruikt als een maatstaf voor inflatieverwachtingen.
Functie
Voor de gemiddelde consument is de belangrijkste renteverschil meestal het verschil tussen een referentierentevoet en het tarief dat wordt aangeboden op een lening of hypotheek. De prime rate wordt bijvoorbeeld uitgebreid tot de hoogst gewaardeerde leners, meestal grote instellingen. Consumenten krijgen een tarief dat een aantal punten boven de prime rate ligt, waarbij de spread grotendeels wordt bepaald door hun credit score (een risicomaatstaf). Het verschil tussen de rente op een hypotheek en het jaarlijkse kostenpercentage (APR) weerspiegelt de vergoedingen en werkelijke kosten die aan de transactie zijn verbonden.
Betekenis
Een van de meest gebruikte vormen van rentevreemdeling is het creëren van een grafiek die de rendementscurve wordt genoemd. De rentecurve is geen enkele spread, maar de berekening van de gelijktijdige opbrengsten van Treasuries op alle looptijden. De helling van de resulterende curve wordt vaak gebruikt als een voorspeller van economische recessies. Wanneer de spread tussen korte en lange termijn schatkistrendementen negatief is, wat betekent dat het rendement op tweejaarlijkse rentevoeten groter is dan het rendement op tienjaarsrente, neemt de kans op een economische recessie in de komende twee jaar toe.