Het is vier jaar geleden dat Sheryl Sandberg is Lean In: vrouwen, werk en de wil om leiding te geven werd gepubliceerd en begon vervolgens een nationaal gesprek over gender op de werkplek. Terwijl het boek miljoenen mensen liet praten over op geslacht gebaseerde loonverschillen, vrouwenbarrières voor promotie en oneerlijke distributie van arbeid thuis, in een recent interview met USA Today Sandberg zei in de jaren na publicatie, er is niet genoeg veranderd.
"We zijn niet beter af," zei Sandberg. "We zitten vast aan minder dan 6% van de banen van CEO's van Fortune 500 en hun equivalent in bijna elk land ter wereld. Er waren 19 landen gerund door vrouwen wanneer Lean In werd uitgebracht. Vandaag zijn er 11. Congressionele nummers zijn een klein beetje gestegen. En dus zien we over het algemeen geen grote toename in leiderschap van vrouwen in welke sector of in welke regering ter wereld dan ook, en ik vind dat een schande."
Dat gezegd hebbende, noemde ze de huidige wereldwijde "energie rond gelijkheid", zeggend dat het haar hoop geeft. Ze riep tegelijkertijd een handvol Amerikaans-specifieke kwesties die moeten veranderen vanwege haar hoop te blijven. "Wij zijn het enige ontwikkelde land ter wereld dat geen betaald zwangerschapsverlof heeft, de enige", aldus Sandberg. "Wij zijn een van de weinige ontwikkelde landen in de wereld die geen betaald verlof voor de familie hebben, wat onaanvaardbaar is." Twee derde van de minimumloonarbeiders zijn vrouwen. "Onaanvaardbaar Al deze dingen moeten worden opgelost."
Natuurlijk is vier jaar een zeer korte tijd om alles te veranderen, een realiteit die Sandberg ook opmerkte. "Mijn doel is heel duidelijk, en ik schreef erover in Lean In wat inhoudt dat vrouwen de helft van onze bedrijven en landen runnen en dat mannen de helft van onze huizen runnen. Hoe graag ik dat ook zou willen in vier jaar, ik denk niet dat dit een waarschijnlijke periode is. Maar ik denk dat het eerder kan gebeuren dan we denken. Onderdeel daarvan is dat streven en dat doel. Ik denk dat we te vaak lijden onder de tirannie van lage verwachtingen."
Moraal van het verhaal? Stel je verwachtingen hoog in en blijf marcheren in de richting van gelijkheid. We hebben het misschien nog niet bereikt, maar we zijn mogelijk dichterbij dan we denken.