Voor sommigen heeft Wall Street net zoveel zin als krasloten. Als het risico niet onaanvaardbaar is, is het verbijsterend, en als het niet verbluffend is, zal het u waarschijnlijk in hoog risicogedrag lokken. Maar zelfs de experts zijn pas onlangs een belangrijke waarheid over risico gaan begrijpen - dat op de aandelenmarkt zelfs de grote niet garant staan voor een grote uitbetaling.
Met behulp van een supercomputer aan de Universiteit van Texas in Austin groeiden onderzoekers diep in bijna 50 jaar beursgegevens. Ze waren op zoek naar de reden waarom activa met een hoog risico niet altijd supersterrendementen opleveren, een verschil dat de bèta-anomalie wordt genoemd. Zoals zoveel eigenaardigheden van financiën, komt de reden niet neer op de wiskunde. Het draait allemaal om de kopers.
Een aandeel met een "hoge bèta" is een aandeel dat volgens een koper op de lange termijn grote dividenden zou kunnen betalen. Het prikkelt dezelfde mogelijkheden die een loterijbiljet doet, met andere woorden. "Theorie voorspelt dat aandelen met hoge bèta's op de lange termijn beter presteren dan aandelen met lage bèta's", aldus co-auteur en hoogleraar financiën Scott Murray in een persbericht. "Uit onze analyse blijkt dat er echt geen verschil is in de prestaties van aandelen met verschillende bèta's."
Wanneer u uw gokinstincten van gegevens over een aandeel scheidt, is het veel waarschijnlijker dat u de prijzen volgt volgens de theorie van activaprijzen. Als u overschat hoeveel u op een aandeel zult winnen of verliezen, overschat u waarschijnlijk ook de waarschijnlijkheid van extreme gebeurtenissen die een dergelijk rendement zouden veroorzaken. Volgens Murray: "De studie helpt beleggers te begrijpen hoe ze de valkuilen kunnen vermijden als ze rendement willen genereren door meer risico's te nemen."
Je hebt veel gegevens tot je beschikking over voorraadhistorie, prestaties en voorspellingen - en in tegenstelling tot de loterij, kun je dat gebruiken.