Het verschil tussen een vrijhandelszone en een douane-unie

Landen verbinden zich soms om een ​​vrijhandelszone of een douane-unie te vormen om handel te bevorderen. Dit gebeurt vaak bij landen met gemeenschappelijke grenzen. De twee soorten beroepsverenigingen zijn in veel opzichten hetzelfde, maar hebben een andere benadering van hoe externe handelspartners worden behandeld.

Interne en externe handel

Zowel vrijhandelszones als douane-unies elimineren het meeste interne handelsbelemmeringen, zoals tarieven en quota, op goederen geproduceerd door haar leden. Het fundamentele verschil tussen vrijhandelsovereenkomsten en douane-unies betreft de afhandeling van handel met buitenlandse naties of handelsgroepen. Elk FTA-lid bepaalt zijn eigen externe handel het beleid. Een douane-unie daarentegen stelt uniforme tarieven en quota's op de externe handel voor al haar leden.

Grote vrijhandelsovereenkomsten en douane-unies

NAFTA - bestaande uit Canada, de Verenigde Staten en Mexico - is een prominente vrijhandelsovereenkomst. Goederen die in de Verenigde Staten worden geproduceerd, kunnen bijvoorbeeld door Canada en Mexico belastingvrij worden ingevoerd. Elk van de drie lidstaten stelt echter zijn eigen handelsbeleid voor goederen die zijn geproduceerd door andere externe landen en douane-unies.

De belangrijkste douane-unie is de Europese Unie, die bestaat uit 28 landen. Door lidmaatschap van de Europese Unie kunnen goederen die door Groot-Brittannië zijn geproduceerd bijvoorbeeld door Frankrijk - en door alle andere leden van de EU - belastingvrij worden ingevoerd. Goederen geproduceerd door buitenlanden of douane-unies zijn onderworpen aan dezelfde tarieven en quota geïmporteerd door Groot-Brittannië, Frankrijk of een van de andere 26 leden van de EU.

Ingewikkeld maar gratis

Het staat FTA-leden vrij om handelsakkoorden te sluiten met handelspartners buiten de vrijhandelsovereenkomst. Hierdoor kan een lid een extern handelsbeleid aanpassen om bepaalde industrieën of producten te beschermen, of om te profiteren van een aantal kenmerken van zijn economie. Verschillende externe tarieven van FTA-leden bemoeilijken de interne handel in goederen die geheel of gedeeltelijk buiten de vereniging zijn geproduceerd.

NAFTA behandelt deze situatie door te stipuleren oorsprongsregels die bepalen hoe deze goederen binnen de groep worden behandeld.

Eenvoudig maar beperkend

Het gemeenschappelijke externe handelsbeleid van een douane-unie maakt de weg vrij voor producten die van buiten de Unie worden ingevoerd om vrijer tussen de lidstaten te reizen. Een widget geïmporteerd uit de Verenigde Staten naar Duitsland betaalt het gemeenschappelijke externe tarief van de EU en kan vervolgens gratis naar Italië of een van de andere 26 EU-lidstaten worden verzonden.

Soms echter kan een lidnatie het gemeenschappelijke externe handelsbeleid restrictief vinden. Het kan worden gedwongen om hogere tarieven in rekening te brengen dan anders het geval zou zijn.

Een lid van de douane-unie zou niet kunnen onderhandelen over handelsovereenkomsten om te profiteren van sterke banden met landen buiten de Unie. Groot-Brittannië kan bijvoorbeeld niet onderhandelen over speciale voorwaarden met Canada of andere landen waarmee het al lang handelsrelaties heeft.