Inhoudsopgave:
- Opvraagbare Obligaties
- Opvouwbare leningen
- Andere redenen
- Ethische problemen
- Andere soorten opvraagbare items
De opvraagbare schuld is een overkoepelende term voor elke vorm van lening waarvoor de openstaande rente en de hoofdsom ineens kunnen worden gevraagd of worden opgevraagd, vooruitlopend op de aangegeven vervaldatum. De call-functie van dergelijke items wordt doorgaans uitgeoefend wanneer er bezorgdheid bestaat dat de lenende partij niet in staat zal zijn om haar verplichting tot terugbetaling van de hoofdsom en rente van een bepaalde lening na te komen.
Opvraagbare Obligaties
Een opvraagbare obligatie omvat een zogenaamde belbepaling. Deze provisievoorziening wordt aan het begin bekend gemaakt aan potentiële beleggers en geeft de uitgevende entiteit het recht om de obligatie terug te roepen en de houder een vooraf bepaalde hoeveelheid geld te betalen die representatief is voor, maar meestal minder dan, de rest van alle hoofdsom- en rentebetalingen. Dit is een geval waarin de leningnemende partij de call op de obligatie doet uit vrees dat haar financiële positie haar niet in staat zal stellen om alle rente en hoofdsom tegen de vervaldatum terug te betalen.
Opvouwbare leningen
Opvraagbare leningen functioneren op dezelfde manier als opvraagbare obligaties, met als uitzondering dat de leninggever, in tegenstelling tot de leningnemende partij, het recht heeft om de call-voorziening uit te oefenen. De aanwezigheid van deze bepaling wordt nogmaals aan het begin van de lening verduidelijkt en kan door de kredietverstrekker naar believen worden uitgeoefend, op voorwaarde dat dit binnen vooraf bepaalde tijdsbeperkingen wordt gedaan.
Andere redenen
De toepasselijke partijen in opvraagbare schuldregelingen oefenen normaal gesproken de call-voorziening uit wanneer het twijfelachtig wordt of de leningnemer al dan niet de solvabiliteit zal hebben om het volledige belang in hoofdsom terug te betalen binnen het tijdsbestek dat resteert tot de vervaldatum. In het geval van opvorderbare obligaties, zou een emittent de voorziening kunnen uitoefenen na een daling van de geldende rentevoet, en vervolgens nieuwe obligaties uit te geven tegen een lagere, goedkopere rentevoet. Omgekeerd kan een stijging van de geldende rentestand een kredietverstrekker ertoe brengen de voorziening op een opvorderbare lening uit te oefenen en de terugbetaalde middelen gebruiken om een nieuwe lening tegen een hogere rente uit te betalen.
Ethische problemen
Het discretionaire karakter van de call-bepaling is ingesteld om de leningverstrekkende partij te beschermen indien zij redenen heeft om aan te nemen dat zij op de vervaldag mogelijk niet de volledige aflossing van rente en hoofdsom ontvangt. Om deze reden zijn sommigen van mening dat er een ethische vraag bestaat of de gepaste partijen - kredietverstrekker in het geval van leningen, emittenten in het geval van obligaties - gerechtvaardigd zijn, indien zij om andere redenen dan niet-betaling uitoefenen. risico. Anderen stellen dat, aangezien de gespreksvoorziening door beide partijen vanaf het begin wordt begrepen, de betrokken partijen dit risico graag aangaan.
Andere soorten opvraagbare items
Naast leningen en obligaties kan de call-bepaling ook worden toegepast op depositocertificaten en converteerbare obligaties, waarbij de call-bepaling een verplichte conversie van de obligatie in aandelen van de aandelen van de emittent vereist tegen een vooraf bepaalde prijs. In dezelfde lijn kunnen aandelen van zowel gewone als preferente aandelen een call-voorziening omvatten, waarvan de uitoefening vereist dat houders dergelijke aandelen inkopen in ruil voor contanten als de prijs een vooraf bepaald niveau in de markt bereikt.