Inhoudsopgave:
- Kredietrisico gedefinieerd
- Soorten kredietrisico
- Kredietanalyse: voordelen en nadelen
- Methoden om kredietrisico te verminderen
Kredietrisico is het risico dat een kredietnemer niet in staat of bereid is om een geldverstrekker terug te betalen zoals overeengekomen. Bij het verstrekken van leningen proberen kredietverstrekkers van alle soorten de voor- of nadelen van leningen aan bepaalde kredietnemers te analyseren door hun kredietrisico en algehele kredietwaardigheid te bepalen. Het gebied van kredietanalyse is enorm en bedrijven blijven grote hoeveelheden geld uitgeven om te proberen te bepalen waar hun geld moet worden geïnvesteerd zonder onnodig kredietrisico te nemen.
Kredietrisico gedefinieerd
Kredietrisico is het risico van verlies van een belegger, dat ontstaat bij een lener die zijn betalingen niet verricht zoals beloofd. Dit kan een consument zijn die geen betaling doet op een lening, creditcard of hypotheek; een bedrijf dat het loon van een werknemer niet betaalt of een factuur niet betaalt op het moment dat het verschuldigd is; of zelfs een overheid die geen betaling doet voor een obligatie. Het analyseren van kredietrisico's is een belangrijk onderdeel van veel investeringsbeslissingen, en complexe programma's en belangrijke middelen worden vaak gebruikt om te bepalen of een belegger zijn verplichting kan terugbetalen of dat hij "in gebreke blijft" aan de verplichting. Als zodanig wordt kredietrisico soms aangeduid als "wanbetalingsrisico".
Soorten kredietrisico
Er zijn veel soorten kredietrisico's, die soms in specifieke terminologie worden genoemd. Elke stijging van de kosten verbonden aan een kredietnemer die geen betalingen doet zoals overeengekomen, kan losjes worden geclassificeerd als kredietrisico. Zelfs als een creditcardklant uiteindelijk toch zijn rekening betaalt, als de geldgever incassogesprekken moet voeren of zijn toevlucht moet nemen tot een incassobureau, is deze verhoging van de kosten een versie van het kredietrisico. Meer specifiek is "defaultrisico" het risico dat de partij niet en niet betaalt zoals overeengekomen (bovenop een eenvoudige verhoging van de incassokosten) en wordt soms ook wel aangeduid als "tegenpartijrisico". Wanneer de lener een overheid is, wordt kredietrisico vaak 'soeverein risico' genoemd.
Kredietanalyse: voordelen en nadelen
Bedrijven, overheden en alle soorten schuldeisers nemen deel aan een kredietanalyse om te bepalen in hoeverre zij het kredietrisico lopen dat gepaard gaat met hun beleggingen. Bij het afwegen van de voor- en nadelen van het maken van een bepaald type investering maken bedrijven gebruik van interne computerprogramma's om te adviseren over het verminderen en vermijden van risico's (of deze elders over te dragen) of het gebruik van externe hulp, zoals het onderzoeken van kredietwaardigheidsbeoordelingen door kredietbeoordelaars bij bedrijven zoals Standard & Poor's, Moody's, Fitch Ratings en anderen. Nadat kredietverstrekkers hun eigen modellen en het advies van anderen gebruiken om klanten op basis van risico te rangschikken, passen zij deze kennis toe om het kredietrisico te verminderen.
Methoden om kredietrisico te verminderen
Lenders gebruiken verschillende middelen om het kredietrisico te verminderen en te beheersen. Unidirectionele kredietverstrekkers verminderen het kredietrisico door gebruik te maken van 'risicogebaseerde prijsbepaling', waarbij kredietverstrekkers hogere tarieven berekenen aan kredietnemers met een groter vermeend kredietrisico. Een andere manier is met 'convenanten', waarbij kredietverstrekkers bepalingen toepassen op een lening, zoals kredietnemers periodiek moeten rapporteren over hun financiële situatie, of zodanig dat kredietnemers de lening volledig moeten terugbetalen na bepaalde gebeurtenissen (zoals veranderingen in de schuldenlast van de kredietnemer). eigen vermogen of andere schuldratio's). Een andere methode is diversificatie, die het kredietrisico voor kredietverstrekkers kan verminderen, evenals een gediversifieerde lenerspool die minder snel tegelijkertijd in gebreke blijft, waardoor de crediteur geen hoop op herstel heeft. Daarnaast maken veel bedrijven gebruik van kredietverzekering of kredietderivaten, zoals 'credit default swaps', in een poging het risico over te dragen aan andere bedrijven.