Inhoudsopgave:
Magnetische inktkarakterherkenning, of MICR (spreek uit als MICK-er), is een technologie die door banken wordt gebruikt om het verwerken van papieren cheques gemakkelijker te maken. De MICR-regel is een rij cijfers en tekens onder aan een papiercontrole. Deze tekens bevatten informatie over het account waarop de cheque wordt weergegeven.
Routingnummer
De eerste reeks cijfers in de MICR-lijn is het negencijferige "routingnummer". Dit nummer identificeert de bank die de rekening host waarop de cheque wordt uitgevoerd. Het routingnummer is omgeven door twee identieke symbolen die er ongeveer zo uitzien: "|:" - een verticale lijn gevolgd door een dubbele punt.
Rekeningnummer
De tweede reeks cijfers in de MICR-lijn is het individuele rekeningnummer van de persoon of entiteit die de cheque heeft geschreven. In tegenstelling tot het routingnummer is er geen uniform aantal cijfers in het accountnummer. Het kan 5 cijfers lang zijn, het kan 10 zijn of het kan iets anders zijn. Elke bank heeft zijn eigen procedures voor het nummeren van zijn rekeningen.
Andere informatie
De derde groep cijfers op de MICR-regel - en de laatste groep op een cheque die nog niet is verwerkt - is het chequenummer. Het komt overeen met het cijfer in de rechterbovenhoek van de cheque. Als het selectievakje 200 is, is het nummer mogelijk "0200" of zelfs "00200". Tijdens het proces voor het vereffenen van cheques wordt aan het einde van de MICR-regel nog een nummer toegevoegd: het bedrag waarvoor de cheque is uitbetaald.
Hoe het werkt
MICR-lijnen worden afgedrukt met behulp van speciale gemagnetiseerde inkten. Geautomatiseerde apparatuur bij banken, check-clearingcentra van de Federal Reserve en andere sites lezen de MICR-lijn, die precies aangeeft waar het geld voor de cheque vandaan zal komen. Vanwege de speciale inkt en het potentieel voor bloeden en vervorming, kunnen cheques niet op vrijwel elk papier worden afgedrukt. Ze moeten op papier zijn dat speciaal voor cheques is gemaakt.
Geschiedenis
Het Stanford Research Institute introduceerde voor het eerst de MICR-lijn bij de American Bankers Association in 1956. Tot dat moment was er geen universele bankstandaard voor trackingcontroles. Vaak zouden individuele banken hun eigen systemen volledig anders hebben dan die van andere banken, wat voor verwarring zorgde toen een cheque van één bank op een rekening bij een andere bank werd gestort. In 1961 ontving het Stanford Research Institute een patent voor de MICR-lijn en tegen het midden van de jaren zestig was het gebruik van de regel op cheques universeel bij Amerikaanse banken.