Hoe de waarde van een partnerschapsaandeel van een bedrijf te berekenen

U kunt een bedrijf waarderen met behulp van drie veelgebruikte benaderingen: de markt, het inkomen en op activa gebaseerde benaderingen. U moet ook aanpassingen aanbrengen om eigenschappen weer te geven die specifiek zijn met betrekking tot liquiditeit en controle. Dit zijn de waarderingskortingen. U kunt relevante informatie vinden in een bedrijf, waarin eventuele beperkingen op overdrachten van belangen en zakelijke zeggenschap, zoals stemrechten, moeten worden beschreven. Nadat de waarde van het bedrijf is bepaald, wordt de specifieke aandelenwaarde bepaald door het proportionele eigendomsbelang te berekenen. Als een bedrijf bijvoorbeeld een waarde heeft van $ 100 en u de waarde van een 10 procent partnerschapsaandeel moet berekenen, vermenigvuldigt u 10 procent met $ 100 om te komen tot een partnerschapsaandeelwaarde van $ 10.

Markt benadering

Het gaat om het analyseren van transacties waarbij leidende bedrijven betrokken zijn die in hoge mate vergelijkbaar zijn met het onderwerp in termen van branche, omvang en winstgevendheid. Transactiewaarden worden gebruikt om waarderingsmultiples te ontwikkelen, die vervolgens worden toegepast op de financiële maatstaven van het betreffende bedrijf. Als een peer-bedrijf met een jaarlijks nettoresultaat van $ 1 miljoen bijvoorbeeld wordt verworven voor een dealprijs van $ 10 miljoen, betekent dit een verhouding van 10,0 ($ 10 miljoen transactieprijs gedeeld door $ 1 miljoen in netto-inkomen). Als uw onderwerp een jaarlijks nettoresultaat van $ 500 duizend heeft, past u een koers / winstverhouding toe van 10,0 op een aangegeven waarde van $ 5 miljoen (K / W-verhouding van 10,0 vermenigvuldigd met $ 500 duizend).

Inkomensbenadering

Het uitgangspunt van de inkomstenbenadering is dat het waardevoller is om vandaag een dollar aan te houden dan deze in de toekomst te ontvangen, omdat het vandaag kan worden belegd in effecten en een rendement kan opleveren. Dit staat bekend als de tijdswaarde van geld en houdt in dat de waarde van een bedrijf de contante waarde is van de som van de verwachte toekomstige kasstromen. De twee basisinputs in de inkomstenbenadering zijn cashflow (of inkomsten) en risico. Het risico wordt vertegenwoordigd door de, die het door de gemiddelde belegger gewenste rendement op het bedrijf weerspiegelt. Het is het percentage rendement dat vereist is om een ​​belegger te verleiden tot beleggen in het bedrijf, gelet op de verschillende verbonden aan de investering. Als gewone aandelen bijvoorbeeld een historisch rendement van 12 procent hebben behaald, kan een belegger in een bepaalde gewone aandelen een discontovoet van 12 procent gebruiken om de verwachte rendementen in de toekomst te berekenen. Deze risico's omvatten marktgerelateerde risico's en bedrijfsspecifieke risico's. Een hogere discontovoet is indicatief voor hoger waargenomen risico. Met behulp van de inkomstenmethode wordt de cashflow omgezet in waarde. Als van een bedrijf bijvoorbeeld wordt verwacht dat het in de toekomst een vrije kasstroom genereert van $ 100 per jaar, met een discontovoet van 12 procent, wordt de cashflow gekapitaliseerd door deze te delen door de kapitalisatiegraad. Daarom wordt de cashflow omgezet in waarde door $ 100 te delen door 12 procent, wat resulteert in een waarde van $ 833,33 ($ 100/12 procent).

Asset Approach

De activabenadering richt zich op de en wordt het best toegepast op holdings, of bedrijven met activa met boekwaarden die de marktwaarde al benaderen, zoals een beleggingsmaatschappij die bezit. De aanpak berekent intrinsieke waarde door de reële marktwaarde van de verplichtingen van de onderneming in mindering te brengen op de reële marktwaarde van haar activa. Voor een werkmaatschappij kan de intrinsieke waarde worden bekeken als een waardepaal, omdat het bedrijf ten minste waard is wat het kan verkrijgen door het liquideren van zijn activa, nadat het zijn verplichtingen heeft voldaan.

Partnerschapsbelangen zijn over het algemeen illiquide en worden vaak beperkt door de overdracht van de partnerschapsovereenkomst. In sommige gevallen is er een recht van eerste weigering, waarin staat dat als een partner zijn belang wenst te verkopen, de rente eerst moet worden aangeboden aan de vennootschap of andere partners voor verkoop tegen de gewenste transactieprijs. Beperkte partners oefenen over het algemeen ook weinig controle uit over het bedrijf. Vanwege deze factoren zijn er twee soorten waarderingskortingen die doorgaans worden toegepast op partnerschapsbelangen:

1. Schijfount wegens gebrek aan verhandelbaarheid - Beleggers waarderen en waarderen de waarde van effecten zonder liquiditeit. De korting wegens gebrek aan verhandelbaarheid weerspiegelt de prijsverlaging die nodig is om een ​​hypothetische investeerder te verleiden tot investeren in de samenwerking gezien de factoren die het gebrek aan liquiditeit omringen. Partnerschappen kunnen vaak worden verdisconteerd tussen 20 procent en 35 procent vanwege illiquiditeit.
2. Korting bij gebrek aan controle - Corporate control is waardevol omdat u hiermee het dividendbeleid kunt bepalen en de bedrijfsactiviteiten kunt beïnvloeden. Net zoals beleggers een premie betalen voor controle, passen ze een korting toe die vergelijkbaar is in omvang als illiquiditeitskortingen.