Wat is het verschil tussen gezinnen met een laag inkomen en arme gezinnen?

Mensen die in gezinnen leven met inkomens onder de officiële armoedegrens, worden beschouwd als in armoede leven. Degenen in gezinnen met inkomens van de armoedegrens tot 200 procent boven de armoedegrens worden geacht te leven van lage inkomens. 'Lage inkomens' is vaak een voorkeursterm om te voorkomen dat mensen worden beschreven als een of andere manier gebrekkig door ze arm te noemen. Maar praktisch gesproken leven mensen die de technische maatstaf van armoede en degenen die iets meer verdienen een vergelijkbaar leven. Ze worstelen met het voldoen aan hun basisbehoeften, kunnen voedselonzeker zijn en moeite hebben met sparen voor en omgaan met financiële crises.

Armoede en lage-inkomensrichtlijnen zijn maatregelen die door de federale overheid worden gebruikt om te bepalen of u in aanmerking komt voor bepaalde vormen van overheidssteun.

Over armoedebestrijding

Elk jaar maakt het Census Bureau gebruik van armoededrempels die worden gebruikt voor het maken van algehele berekeningen over de bevolking van de Verenigde Staten. Dit zou onder meer inhouden hoeveel mensen in armoede leven. Het ministerie van Volksgezondheid en Human Services maakt gebruik van een vereenvoudigde versie van de armoededrempels, richtlijnen voor armoede, die worden gebruikt om te bepalen of gezinnen in aanmerking komen voor federale rechtenprogramma's, zoals voedselbonnen, contante bijstand en sociale zekerheid. Een gezin in armoede kan in aanmerking komen voor meer hulp dan mensen die een laag inkomen verdienen. Een reeks richtlijnen voor armoede is van toepassing op de 48 aangrenzende staten. Hawaii en Alaska hebben elk afzonderlijke schema's. De richtlijnen worden ook jaarlijks bijgewerkt. De officiële armoedelichtlijnen voor 2010 stellen dat een jaarlijks inkomen van $ 22.050 voor een gezin van vier levens op de armoedegrens. Een jaarlijks inkomen van $ 44.100 voor dat gezin van vier zou worden beschouwd als een laag inkomen.

Armoedestatistieken

Het officiële armoedecijfer in de Verenigde Staten bedroeg in 2009 14,3 procent, volgens het Census Bureau. Dat vertegenwoordigt 43,6 miljoen mensen in meer dan 13 miljoen gezinnen op of onder de armoedegrens. Dat aantal groeit sinds 2004 in statistisch significante stijgingen. Daarnaast waren er volgens het Working Poor Families Project nog eens 9,9 miljoen gezinnen die werkten maar een inkomen verdienden tussen de armoedegrens en 200 procent van de armoedegrens. Factoren die bijdragen aan de toename van de inkomensonzekerheid omvatten lage lonen, lagere opleidingsniveaus, stijgende kosten van gezondheidszorg en kinderopvang, en familieonderbrekingen zoals door echtscheiding en eenoudergezin.

Aanvullende armoedemaatregel

Volgens het Stedelijk Instituut, begon de federale overheid armoedemaatregelen te gebruiken in de jaren zestig. Het stelde de armoedegrens op basis van inkomen en gezinsgrootte, met een overkoepelend principe dat gezinnen ongeveer een derde van hun inkomen aan voedsel besteedden. De armoedemaatregelen berekenden hoeveel een typisch gezin aan voedsel besteedde voor elke persoon en vermenigvuldigden dat aantal met drie om te komen tot wat een gezin van drie personen nodig zou hebben om er gewoon aan toe te komen. De cijfers worden elk jaar bijgewerkt om de veranderingen in de inflatie weer te geven, maar het oorspronkelijke principe van het beoordelen van armoede door het vermogen om voedselkosten te dekken, is in de loop van de jaren niet veel veranderd. Erkennend dat de stijgende kosten van huisvesting, kinderopvang, gezondheidszorg en transport grote factoren zijn in het vermogen van gezinnen om rond te komen, heeft het Census Bureau in 2010 een aanvullende armoedemaatregel gebruikt om nauwkeuriger vast te leggen hoe armoede eruitziet in het Verenigd Koninkrijk. Staten. Het Census Bureau verwacht begin september nieuwe gegevens te publiceren die deze extra maatregel weergeven.

Hoe richtlijnen worden gebruikt

Armoede of lage inkomensstatus op basis van de officiële federale richtlijnen wordt door verschillende federale programma's gebruikt om te bepalen of u in aanmerking komt voor bepaalde voordelen. Bijvoorbeeld, Head Start, energy assistance, voedselbonnen, schoollunch-assistentie, Medicaid, kinderziekteverzekering, jobtrainingsprogramma's en migrantengezondheidsfaciliteiten hebben allemaal inkomensvereisten. Staten en lokale overheden gebruiken vaak de federale richtlijnen bij het bepalen van de ondersteuning van kinderen en juridische defensie. Daarnaast gebruiken sommige bedrijven, zoals nutsbedrijven, deze richtlijnen om te bepalen wie bepaalde services kan ontvangen.

Wereldarmoede

"Armoede" en "lage inkomens" zijn relatieve voorwaarden voor Amerikanen. Iemands armoede wordt in sommige gevallen afgezet tegen de rijkdom en het inkomen van andere mensen in de Verenigde Staten, maar de normen die worden gebruikt om de armoede in de Verenigde Staten te beschrijven, verschillen drastisch van die van de rest van de wereld. Mensen die in de Verenigde Staten in armoede leven, hebben mogelijk nog meer veiligheid en toegang tot basisbehoeften dan degenen die arm zijn en elders wonen. Volgens de Wereldbank leeft ongeveer de helft van de bevolking van Afrika ten zuiden van de Sahara en 40 procent van de bevolking in Azië van een inkomen dat in Amerikaanse valuta equivalent is aan $ 1,25 per dag. De Gini-coëfficiënt van ongelijkheid is een algemene maatstaf voor het bepalen van verschillen in inkomen en vermogen tussen verschillende landen of regio's.