Inhoudsopgave:
Een klant die haar bankrekening voor een langere periode alleen laat, kan een nare verrassing krijgen als ze uiteindelijk probeert haar geld op te eisen. Banken kunnen rekeningen declareren na een periode die is gedocumenteerd in hun accountovereenkomsten met klanten, en uiteindelijk kunnen de accounts inactief worden verklaard door de staat. De vorige situatie kan u geld kosten in extra kosten, terwijl de laatste het moeilijker maakt om uw geld terug te vorderen.
Slapende accounts
Slapende accounts worden gedefinieerd door de individuele bank. Vaak beschouwen banken accounts na zes maanden tot een jaar zonder activiteit als inactief, wat betekent dat er in die tijd geen transacties tegen het account zijn verwerkt. Dit kan meer of minder tijd zijn dan wat de staat definieert als een inactieve account. Banken stellen hun eigen regels in ten aanzien van slapende accounts en kunnen een vergoeding vragen om ze te onderhouden, volgens hun overeenkomsten met accounthouders, totdat het account inactief wordt.
Inactieve accounts
Hoe lang het duurt voordat accounts inactief worden verklaard, is afhankelijk van de staatswet. Terwijl slapende accounts de interne status binnen de bank weerspiegelen, weerspiegelen inactieve accounts hun status met de staat. Als een account op grond van de staatswet inactief is, controleert de staat wat de bank met de fondsen kan doen en kan hij voorkomen of beperken dat banken de rekening verder verkleinen. Staten komen meer te weten over deze rekeningen via verplichte bankdossiers of tijdens audits. Voor kleinere accounts kunnen banken slapende accounts sluiten en een cheque sturen naar het laatst bekende adres voorafgaand aan de accountstatus.
Contactvereisten
Banken moeten een poging doen om contact op te nemen met de klant van een inactieve account, bijvoorbeeld door naar het laatst bekende adres van de accounthouder te schrijven. Als er geen contact kan worden gemaakt, wordt de controle over de activa overgedragen aan de staat. Staten maken hun eigen regels over wanneer een account als inactief of niet geclaimd wordt beschouwd, maar de typische periode is drie tot vijf jaar.
Staatscontrole
Zodra de bank het account omzet in de niet-opgeëiste eigendomsdivisie van de staat, wordt de staat vervolgens de bewaarder van het account via een proces dat escheatment wordt genoemd. Het probeert contact te leggen met de eigenaar, bijvoorbeeld met doorzoekbare websitedatabases of openbare mededelingen in kranten. Na de vereiste periode gespecificeerd door staatswet, verkoopt de staat om het even welke effecten in dergelijke rekeningen in overeenstemming met staatswetten en behandelt de opbrengst zoals een andere staatsfondsen. Het zal de contante waarde van de rekeningen teruggeven op het moment van het vernietigingstoezicht indien de eigenaar een geldige claim indient. Staten vermelden echter zelden de waarde van eventuele rente of dividenden die moeten worden betaald na het schisma.
Het proces van uw bank
Een bank moet het proces voor het definiëren en verwerken van slapende en inactieve accounts onthullen wanneer u een account opent en u op elk moment op de hoogte stellen van de regels. Uw staatsbeleid voor inactieve accounts is ook een kwestie van openbare registers en is te vinden op de website van elke staat, vaak onder de vlag van de staatscontroleur, penningmeester of bankautoriteit. Als u deze twee bronnen beoordeelt, moet u vertellen hoe u uw oude accounts kunt reactiveren en uw tegoeden kunt terugvorderen. Neem contact op met het niet-geclaimde kantoor van uw staat om databases te vinden met personen die niet-geclaimde eigendommen hebben en de procedures voor het terugvorderen van dergelijke fondsen.