Inhoudsopgave:
Er is een sterke correlatie tussen de rentetarieven en de inflatie. Rentetarieven weerspiegelen de kosten van het geld, zoals het tarief dat u betaalt wanneer u geld leent om een huis te kopen of op uw creditcard te besteden. Inflatie is de prijs van dingen. Meestal, wanneer de inflatie stijgt, geldt dat ook voor de rentetarieven. Daar zijn verschillende redenen voor.
Inflatie
Inflatie kan op twee manieren worden verklaard, noch wederzijds exclusief. Een manier om na te denken over inflatie - de stijgende kosten van dingen - is te veel geld om te weinig goederen te achterhalen. In wezen biedt dit de prijs van de goederen, waardoor hun kosten worden opgedreven. De andere manier om de prijzen te laten stijgen, kan zijn dat de productiekosten omhoog gaan. Een vakbond die onderhandelt over een contract voor een hoger loon, kan bijvoorbeeld de kosten van het product dat de leden van de vakbond produceren laten stijgen of opblazen.
Rentetarieven
Over het algemeen zijn de rentetarieven en de inflatie sterk gerelateerd. Omdat rente de kosten van geld zijn, omdat de geldkosten lager zijn, neemt de uitgaven toe omdat de kosten van goederen relatief goedkoper worden. Als u bijvoorbeeld een huis wilt kopen door $ 100.000 te lenen tegen een rente van 5 procent, zou uw maandelijkse betaling $ 536,82 zijn. Maar als de rente 10 procent was voor hetzelfde huis, zou uw maandelijkse betaling $ 877,77 zijn.
De relatie
Het voorbeeld thuis is een goed voorbeeld, en laat zien hoe lager de rente, hoe meer koopkracht in handen is van consumenten. Dat is een microgolfvoorbeeld. Op macro-economisch niveau, wanneer consumenten in de economie meer geld uitgeven, groeit de economie en vindt inflatie plaats. Ga terug naar het huis voorbeeld. Als veel mensen hetzelfde huis kunnen kopen, zal de prijs van het huis waarschijnlijk stijgen omdat er verschillende potentiële kopers zijn. Met andere woorden, de goedkopere kosten van het geld drijven de prijs van het huis op (opblazen). Historisch gezien kunt u de correlatie tussen rentetarieven en inflatie berekenen en zien dat er een sterke positieve correlatie tussen beide bestaat.
Het zwaard kan beide manieren snijden
Soms kun je te veel van het goede hebben. Stel je voor dat de lonen blijven stijgen, de kosten van goederen opdrijven, en mensen blijven meer uitgeven naarmate de rentetarieven blijven stijgen. Het creëert wat economen hyperinflatie noemen, wat geen goede zaak is. Het laatste gebeurde in de jaren 1970. Uiteindelijk, ongecontroleerd verlaten, zouden de kosten van het geld worden gedevalueerd tot praktisch niets en de kosten van goederen zou opwaarts spiraal.
De remmen aantrekken
De Federal Reserve stelt het zogenaamde streefpercentage van het federale fonds vast, hoofdzakelijk om de rentetarieven vast te stellen die banken aan hun meest begunstigde klanten in rekening brengen (meestal elkaar). Sinds 2008 schommelde dat percentage tussen nul procent en 0,25 procent. De hoofdrentevoet wordt bepaald door een onderzoek naar wat de top 300-banken aan hun favoriete kredietverstrekkers vragen. Als de Federal Reserve bepaalt dat het streefpercentage laag is, zal het waarschijnlijk de inflatie verhogen door de geldhoeveelheid te verlagen. Aan de andere kant, als de Fed beslist dat de economie achterblijft, is de kans groter dat het streefpercentage wordt verlaagd om de economische groei te stimuleren door de geldhoeveelheid te vergroten. Als de economie groeit en de inflatie relatief wordt gecontroleerd, blijft de streefwaarde meestal ongewijzigd. Als eindgebruikers betalen consumenten veel meer dan dat voor verschillende bank- en kredietproducten, maar het begint met bewegingen in de primaire rentevoet.