De ideale werknemernorm: het is datgene waar je boos over bent maar dat je machteloos voelt. Het is de overtuiging van de werkgever dat een werknemer elke keer, tot zijn pensionering, prioriteit zou moeten geven aan het werken aan het gezins- en persoonlijk leven. Het is ook een sterke indicator dat deze baan misschien niet geschikt voor je is.
Sociologen aan de universiteit van Michigan hebben zojuist een studie gepubliceerd over de balans tussen werk en privéleven en hoe deze overtuigingen over werk vormgeeft. Velen dachten dat een poging om dat evenwicht te bereiken, hun loopbaan zou belemmeren en hen zou beletten om vooruit te komen; een volle 40 procent geloofde dat het vragen om vrije tijd hun vooruitzichten zou schaden. Minder flexibiliteit op de werkplek leidt tot een lagere arbeidssatisfactie, meer overloop van werk naar een persoonlijk leven en een grotere kans om van plan te zijn om de baan te verlaten.
Zelfs als je niet direct door dergelijke eisen wordt getroffen, ontdekten de onderzoekers dat het weten van sommige medewerkers die door de ideale werknemernaam zijn ingespeeld, ook van invloed kan zijn op je werkplezier. Werkplekflexibiliteit wordt consequent gerangschikt als een topprioriteit voor zowel werkzoekenden als werknemers, vooral in een tijd waarin we vaak ons eigen instinct bestrijden om dagen van 24 uur te werken. In een recente enquête, de Verenigde Staten gerangschikt slechts 30 van de 38 landen in werk-privé balans. Het is alles wat we willen van de werkplek van de toekomst.
"Het is niet genoeg voor bedrijven om een beleid voor werk en privéleven in de boeken te hebben", zegt het persbericht van de Michigan-sociologen. "Ze moeten een cultuur promoten waarin werknemers het gevoel hebben dat ze dat beleid kunnen gebruiken zonder dat hun loopbaan wordt bestraft." Klinkt als een redelijk goed plan.