Inhoudsopgave:
Voordat ik fulltime aan het schrijven en coachen was, was ik recruiter. Ik bracht mijn dagen door met werken voor een bureau dat de middelste was tussen kandidaten die op zoek waren naar werk en de Fortune 500-bedrijven die hen wilden inhuren.
Het was deze baan die me veel heeft geleerd over het runnen van de back-end van een bedrijf. Ik interviewde niet alleen elke dag mensen, maar hielp ook met de administratie, het management en wat basisboekhouding.
Ik had ook behoorlijk de interne strijd terwijl ik daar aan het werk was. Weet je, ik had al een tijdje geblogd en een naam voor mezelf geschreven als een schrijver aan de kant. Ik zou zeggen dat het laatste jaar dat ik daar werkte, ik een zeurderend stemmetje had dat zei: "Je moet stoppen met bloggen."
De stem had gelijk, maar mijn geest hoorde er niets van.Immers, wat als ik faalde? Ik wist uit de eerste hand hoe moeilijk het was om een baan te vinden als je een tijdje geen "echte baan" had, omdat ik kandidaten er de hele tijd doorheen zag kijken.
Niet alleen dat, maar als ik een betere baan wilde hebben, had ik elke dag een database van posities bij Fortune 500-bedrijven voor de neus. Het zou gemakkelijk zijn geweest om een van die te krijgen. En ik hoef me geen zorgen te maken over dingen als het betalen voor mijn eigen ziekteverzekering of een 401 (k) -wedstrijd.
Hoewel mijn hart zei: "Verlof!" mijn brein zei: "Wees geen idioot, je weet uit de eerste hand hoe moeilijk de dingen zijn die er zijn."
En toen raakte het mij.
De economie was voor altijd veranderd
Op een dag, terwijl ik mijn gebruikelijke werk deed, besefte ik dat de economie nooit meer terug zou gaan naar hoe het was vóór 2008.
Bedrijven zouden niet opeens mensen meer geld gaan geven.
Ze waren niet van plan om mensen meer flexibiliteit te geven in hun tijd.
De gig-economie begon al vorm te krijgen. Ik had blogger-vrienden die dagbanen links en rechts stopten, dus ik wist dat het geld daar was voor mensen die bereid waren het risico te nemen.
En uiteindelijk klonk het werken voor een bedrijf van 8 tot 6 (of langer) elke dag gedurende de volgende 30 jaar als een sleur. Ik zou veel liever financiële offers hebben gebracht in ruil voor mijn autonomie en ik had de middelen om het te doen.
Het moment dat ik uiteindelijk al deze dingen bij elkaar legde, was het moment dat ik me opmerkte. Dat was in 2013 en ik heb sindsdien niet meer gekeken.