De realiteit is dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen nog steeds bestaat. Terwijl het afneemt (vrouwen verdienden in 2015 83% van wat mannen verdienden), is het vechten voor mannen en vrouwen op een gelijkwaardig financieel veld. Het is een gevecht dat het Amerikaanse nationale hockeyteam vocht en won.
Eerder deze maand zei het team dat ze niet in de Internationale Wereldkampioenschappen IJshockeyfederatie zouden spelen, tenzij ze eerlijk betaald werden. Teamcaptain Meghan Duggan zei: "We vragen om een leefbaar loon en voor USA Hockey om haar programma's voor vrouwen en meisjes volledig te ondersteunen en ons niet als een bijzaak te behandelen."
De problemen waren duidelijk: tijdens jaren die geen Olympische jaren waren, ontvingen de vrouwen heel weinig salaris via opleidingsbeurzen. Ze moesten ook kamers delen als ze voor wedstrijden reisden (het herenteam niet). Bovendien verdiende elke vrouwelijke speler in de zes maanden voorafgaand aan de Olympische Spelen $ 6000; de mannen maakten veel meer.
Het goede nieuws? Hun boycot werkte, het duurde een tijdje, maar het werkte. Hun betaling is aanzienlijk verhoogd, ze komen nu ook in aanmerking voor prestatiebonussen als ze worden medaille, en (misschien het beste van alles) krijgen ze dezelfde reisaccommodaties en verzekeringsdekking als de mannen.
"Het is groter dan hockey," had Duggan gezegd Huffington Post over hun boycot. "Het is groter dan een sport of individu.Het gaat om rechtvaardige steun voor vrouwen in dit land. Dit is een moeilijke zaak voor ons, maar we zijn verenigd en trots en gelukkig om het te doen."
De moraal van dit verhaal: vecht voor de beloning die je verdient. En als u een team bent, kunnen samenwerken u helpen om te krijgen wat u wilt.