Inhoudsopgave:
Het programma Ouderdom, Nabestaanden- en arbeidsongeschiktheidsverzekering maakt deel uit van de sociale zekerheid. De federale overheid rekent een belasting van 12,4 procent op alle loon- en tipinkomsten. Hiervan komt 6,2 procent uit je loonstrook om de huidige uitkeringen van de sociale zekerheid te financieren aan gepensioneerden, aan nabestaandenuitkeringen aan weduwen, weduwnaars en wezen en invaliditeitsuitkeringen aan degenen die ze nodig hebben. Een extra 1,45 procent komt elke maand uit je salaris om Medicare te financieren. Uw werkgever betaalt de andere helft van uw OASDI-belasting en komt overeen met uw Medicare-belasting. Zelfstandigen moeten zowel de werkgevers- als werknemersbijdragen aan OASDI en Medicare betalen.
Geschiedenis
Sociale zekerheid ontstond voor het eerst toen president Franklin Roosevelt de socialezekerheidswet in 1935 in de wet sloot. De regering begon in 1937 met het innen van belastingen en de eerste reguliere maandelijkse voordelen gingen in 1940 van start. Oorspronkelijk was het opgevat als een pensioenprogramma, maar als nabestaandenuitkering. werden aan de Sociale Zekerheid toegevoegd in 1939 en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen werden toegevoegd in 1956. President Lyndon Johnson ondertekende Medicare in 1965. Het Congres nam in 2008 een aanpassing van de kosten van levensonderhoud door, wat voordelen opleverde voor de inflatie.
Voordelen
OASDI betaalt een deel van het vroegere inkomen aan gekwalificeerde gepensioneerden. De werkelijke voordelen variëren, afhankelijk van hoeveel de begunstigde heeft bijgedragen, en de leeftijd waarop zij verkozen te beginnen met het nemen van sociale uitkeringen. De gemiddelde maandelijkse uitkering onder OASDI in 2008 bedroeg $ 1.104 per maand voor gepensioneerde werknemers en $ 589.60 voor echtgenoten van gepensioneerden. Het gemiddelde maandelijkse voordeel voor nabestaandenuitkeringen was $ 981.30, en de gemiddelde uitbetaling aan gehandicapte werknemers bedroeg $ 1.063,10.
Belastingsstructuur
De overheid heft de OASDI-belasting op de eerste $ 106,800 aan inkomsten vanaf 2010. Alle ontvangen inkomsten van meer dan $ 106.800 zijn niet onderworpen aan de OASDI-belasting. Dit betekent dat de belasting regressief is. Maar de voordelen zijn ook regressief, omdat werknemers met een lager inkomen een hoger percentage van hun inkomen vervangen door inkomsten uit de sociale zekerheid.
Uitdagingen
De grootste uitdaging voor de sociale zekerheid is demografie: toen het systeem voor het eerst werd ontworpen in 1935, leefde de gemiddelde werknemer slechts een paar jaar na de pensioengerechtigde leeftijd en verzamelde hij slechts enkele jaren lang voordelen. Ondertussen zal een groot cohort van babyboomers binnenkort de pensioengerechtigde leeftijd bereiken en voordelen gaan verzamelen, net zoals een "babybuste" -generatie zijn piekjaren bereikt. Het resultaat is dat het aantal werknemers dat één gepensioneerde ondersteunt via hun socialezekerheidsbelastingen is gedaald van 15 naar 1 in 1935 tot 3,2 in 2010. Dat aantal zal naar verwachting dalen tot 2,2 werknemers per gepensioneerde tegen het jaar 2030, volgens een analyse van het Stedelijk Instituut.
vooruitzicht
Historisch gezien had het socialezekerheidsstelsel over het algemeen een overschot: de bijdragen van de werknemers waren meer dan genoeg om de huidige voordelen te financieren, waarbij alle overschotten werden gebruikt om schatkistobligaties in het socialezekerheidsfonds te kopen. Aangezien het Trustfonds echter volledig bestaat uit vorderingen op de algemene inkomsten van de Verenigde Staten, moet het Congres de komende jaren een aantal moeilijke beslissingen nemen, aangezien demografische trends het overschot van de sociale zekerheid veranderen in een exploitatietekort. Het congres zal ofwel de belastingen moeten verhogen, de uitkeringen verlagen (misschien door de pensioengerechtigde leeftijd te verhogen), of een beter rendement halen uit het socialezekerheidsfonds - een doel waarvoor privatisering in een of andere vorm vereist is, omdat onder het huidige systeem elke toename van het rendement wordt tenietgedaan door een toename van de uitgaven in het algemene fonds van de Verenigde Staten.