Als één woord zowel thuis als over de hele wereld politiek en economie zou kunnen samenvatten, zou het waarschijnlijk 'ongelijkheid' zijn. Hoe meer we leren over ongelijkheden tussen de rijkste 1 procent en alle anderen, hoe meer het lijkt alsof dingen fundamenteel kapot gaan. Als je je machteloos voelt tegenover de enorme omvang van een dergelijk probleem, kun je eigenlijk een manier hebben om terug te duwen.
Psychologen aan de University of California, Berkeley, hebben net onderzoek vrijgegeven naar een politiek potente ratio: de kloof tussen het salaris van een gemiddelde werknemer en de CEO's. De federale Security and Exchange Commission heeft geconstateerd dat de gemiddelde salarisratio bij openbare bedrijven (denkt McDonald's of General Electric) in het voordeel van CEO's 361 tot 1 loopt. Fortune 500-bedrijven kunnen een gat hebben dat 10 keer zo groot is.
Voor consumenten drijft dat hen eigenlijk weg van producten en diensten - en van het zoeken naar werk aldaar. Met pay-ratio informatie en beoordelingen van werknemers op websites zoals Glassdoor meer algemeen beschikbaar dan ooit, nemen klanten en potentiële werknemers beslissingen die zelfs verder gaan dan waarde en loopbaan. Dit schrikt echter niet altijd slecht uit voor het bedrijf: volgens coauteur Serena Chen, "als een CEO veel geld verdient, maar de gemiddelde werknemer ook een goed loon verdient, voelen mensen dat de rijkdom wordt eerlijker verdeeld en zal op zijn beurt een positievere indruk van het bedrijf hebben."
Millennials willen vooral geïnformeerd worden over hoe hun geld en hun werk naar het werk gaan. Alles wat een ethische benadering van beide laat zien, komt veel eerder naar voren.