Kenmerken van een commodity-markt

De moderne grondstoffenmarkt ontstond in de 19e eeuw toen Amerikaanse boeren 'forward'-contracten gingen gebruiken. Dit waren afspraken om landbouwproducten op een later tijdstip af te leveren tegen een gegarandeerde prijs. In de vorm van gestandaardiseerde futures-contracten die worden verhandeld op beurzen zoals de Chicago Board of Trade, zijn die termijncontracten de primaire effecten die worden verhandeld op de grondstoffenmarkt.

Goederen die worden verhandeld op de grondstoffenmarkt zijn bulk of grondstoffen, in plaats van afgewerkte goederen

Commodities

Op financiële markten is een grondstof een onbewerkt product, in plaats van een afgewerkt goed. De vroegste materialen die werden verhandeld op wat zich ontwikkelde tot de grondstoffenmarkt, waren landbouwproducten zoals tarwe en maïs. Vandaag bevat de lijst vee, basis en edelmetalen, mineralen en energiebronnen zoals ruwe olie en aardgas. Daarnaast worden futures-contracten op sommige effecten zoals valuta ook op de grondstoffenmarkt verhandeld.

futures

In een futures-contract stemt een handelaar ermee in om een ​​bepaald bedrag van een grondstof (bijvoorbeeld 3.000 bushels tarwe) te kopen ("going-long") of te verkopen ("short te gaan") tegen de huidige marktprijs, maar voor levering op een toekomstige datum. Als de handelaar lang gaat (ook wel een call genoemd) en de prijs stijgt, kan de handelaar de tarwe kopen en deze tegen de hogere prijs opnieuw verkopen, waardoor hij winst maakt. Als de handelaar te kort schiet en de prijs daalt, koopt hij of zij de tarwe tegen de lagere marktprijs en gebruikt deze om het contract af te ronden. De andere partij moet de oorspronkelijke prijs betalen. Natuurlijk, als de markt de verkeerde kant opgaat, verliest de handelaar geld. In de praktijk brengen slechts enkele termijncontracten fysieke levering van het product met zich mee. In plaats daarvan worden ze gewoonlijk afgerekend voor geld.

Marge

Het overgrote deel van de termijncontracten wordt op marge verhandeld. Een marge is een "te goeder trouw aanbetaling" die de handelaar maakt en is een klein percentage van de werkelijke waarde van het futures-contract. Wisselkoersen stellen normaal minimummarges in voor grondstoffenfutures tegen 5-10 procent van de marktwaarde. Dit stelt traders in staat om (zeggenschap geven over) contracten te gebruiken die veel meer waard zijn dan het geld dat ze investeren, waardoor hun potentiële winstpercentage wordt verhoogd. De potentiële verliezen worden echter evenzeer vergroot.