Inhoudsopgave:
Wanneer een onderneming haar activa geheel of gedeeltelijk liquideert, kan de corporatie liquiderende uitkeringen, ook bekend als liquidatie van dividenden, aan haar aandeelhouders uitgeven. Een bedrijf kan noncash liquiderende uitkeringen, liquiderende dividenden of beide verlenen. De Internal Revenue Service vereist dat een ontvanger van een contante liquiderende distributie het bedrag registreert dat hij ontvangt op regel 8 van formulier 1099-DIV. Om de IRS een contante liquiderende uitkering te zien die belastbaar is voor de ontvanger, moet het ontvangen bedrag de belastinggrondslag van de onderneming overschrijden.
Basis
Over het algemeen is de basis van een aandeelhouder gelijk aan het bedrag dat hij betaalt om aandelen in een onderneming te verwerven, inclusief commissies en gerelateerde vergoedingen. Als een persoon het eigendom van aandelen op zich neemt via andere middelen dan het kopen ervan, biedt de IRS richtlijnen voor het bepalen van de individuele basis in de aandelen in IRS-publicatie 550. Als een belastingbetaler bijvoorbeeld aandelen ontvangt als gevolg van een erfenis, betaalt de IRS gewoonlijk vereist dat de ontvanger de billijke marktwaarde van het aandeel op het moment van het overlijden van de overledene als basis in de voorraad aanneemt. Als een persoon daarentegen aandelen ontvangt als betaling voor diensten, moet de IRS van hem eisen dat hij de reële marktwaarde van de aandelen claimt als inkomsten en het opgeëiste bedrag aannemen als zijn basis in de aandelen.
Winsten versus verliezen
Een bedrijf kan in liquidatie zijnde uitkeringen contant maken in één of meerdere termijnen. Als het totale bedrag ontvangen door een aandeelhouder de basis van de belastingplichtige in de aandelen van het bedrijf overschrijdt, registreert hij een meerwaarde op zijn federale belastingen. Als een persoon cash liquiderende uitkeringen ontvangt die gelijk zijn aan een bedrag dat lager is dan zijn basis in de aandelen van de onderneming, registreert hij een kapitaalverlies.
Korte of lange termijn
De tijdsduur dat een belastingplichtige eigenaar is van het aandeel dat door de liquiderende onderneming wordt uitgegeven, bepaalt of hij zijn meerwaarde of verlies op korte of lange termijn op zijn federale belastingen registreert. De bewaartermijn van een persoon begint de dag nadat hij aandelen in een onderneming verwerft en eindigt de dag nadat hij betaling of een definitieve vereffeningsverdeling voor de aandelen heeft ontvangen. Als een belastingplichtige een aandeel houdt voor een jaar of minder, beschouwt de IRS zijn vermogenswinst of verlies als kortlopend. Als de bewaartermijn van een persoon langer is dan een jaar, beschouwt de IRS zijn vermogenswinst of verlies als langlopend.
Meerdere acquisities
Als een belastingplichtige aandelen in een bedrijf in verschillende afzonderlijke transacties heeft gekocht en het bedrijf besluit zijn activa volledig te liquideren, vraagt de IRS de aandeelhouder om liquiditeitsdistributies in contanten te verdelen over elk van de verschillende aandelenblokken die hij bezit. Met andere woorden, de belastingbetaler moet het aantal aandelen dat hij bij elke transactie heeft gekocht, delen door het totale aantal aandelen dat hij bezit om het bedrag van zijn meerwaarde of verlies te bepalen. Als de corporatie besluit om haar activa slechts gedeeltelijk te liquideren, vraagt de IRS dezelfde aandeelhouder om het bedrag dat hij ontvangt toe te passen als liquiditeitsdistributie in contanten tegen alleen de reeks aandelen die hij wenst in te wisselen in ruil voor de distributie.