Inhoudsopgave:
Verhuizen kan spannend zijn. Het voelt symbolisch voor een nieuw begin en nieuwe starts en het klinkt als een geweldig idee … in theorie. Maar op de een of andere manier, zodra het van theoretisch naar echt gebeurt, wordt bewegen het soort gigantische gebeurtenis in het leven dat je niet helemaal kunt rondhangen. Naarmate de verhuisdag dichterbij komt, kun je enkele vertrouwde emotionele stadia ervaren.
1. Ontkenning
In de weken en dagen voorafgaand aan je verhuizing, is het gemakkelijker om te doen alsof de verhuizing helemaal niet gebeurt dan om te doen wat er moet gebeuren om je voor te bereiden. Natuurlijk kun je je verhuizers of vrachtwagen boeken - je weet wel, de dingen die je hebben om het goed te doen vóór M-Day, de dingen die daadwerkelijke verantwoordelijkheid hebben tegenover andere mensen. Maar de andere dingen? De dingen die niemand je kan noemen als je het niet doet? Dat is moeilijker.
Specifiek verpakken: Ontkenning van de verpakking is echt en iedereen die verhuisd is, heeft het ervaren. Het is zaterdag voor je verhuizing en je hebt niets te doen. Je zet de dag opzij om in te pakken, vertelde iedereen dat je weet dat je bezig bent met "klaarzetten voor de verhuizing", maar dan merk je dat je in je huis zit, omringd door lege dozen (of stukjes karton, als je niet hebt gekregen rond om ze in echte dozen te plakken) … en je doet niets.
Je pakt niet in. Je slaat je tchotchkes niet in de krant of vouw je kleren of zo. Je ziet de dozen. Je weet in je breinruimte dat de beweging nog steeds plaatsvindt, maar je doet alsof het helemaal niet gebeurt en hangt in plaats daarvan met je Netflix-account.
2. Woede
Na de ontkenning komt de woede en oh jongen, is er veel woede. Ten eerste is er de zelfgestuurde woede: Waarom heb ik niet eerder gepakt? Hoe kon ik zo onverantwoordelijk zijn geweest?
Dan is er de woede met letterlijk iedereen in de wereld, want bewegen brengt het slechtste in de mensheid naar boven (of maakt het in ieder geval onmogelijk om het goede in iemand te zien totdat je verhuizing voorbij is). Je zult boos zijn op je S.O./roommate/sibling/ whoever to live bij je in je nieuwe huis - of zelfs alleen de mensen die het erover eens zijn om je uit je oude te helpen.
Of, als je verhuizers hebt ingehuurd, ben je boos op hen. Je zult boos zijn dat ze te laat kwamen of niet genoeg plakband of meubelhoezen meenamen. Je zult boos zijn dat ze niet zo gespierd zijn als de Hulk en ongevoelig voor uitdroging, niet omdat je een slechte slechterik bent die niet wil dat ze een waterpauze nemen, maar omdat elke pauze die iemand neemt een dag lang zoveel beweegt. langere en bewegende dag is het ergste.
3. Onderhandelen
Vervolgens komt onderhandelen. Natuurlijk kun je een beetje letterlijk onderhandelen, zoals het bedrijf proberen te overtuigen om je een korting te geven omdat Joe the Mover je favoriete lamp achteloos heeft gebroken, maar het kan subtieler zijn dan dat.
Je kunt ook onderhandelen met je favoriete hogere macht, waarbij je belooft een beter persoon te worden als er niets (anders) kapot gaat / je vrienden niet op borgtocht gaan omdat dit veel MEER blijkt te zijn dan je had geïmpliceerd middernacht / whatever.
4. Depressie
Na een tijdje accepteer je dat geen enkele mate van onderhandelen je zal helpen het onvermijdelijke te vermijden en dat je ongeveer 20% van je bezittingen moet vervangen en dat je vanavond pas om 14.00 uur gaat slapen.
Cue the sads.
5. Acceptatie
Maar na de verdrietige droefheid is er licht aan het einde van de tunnel. Je raakt een punt (rond 10 of 11 uur 's), als je accepteert dat dit je zet is en dat, hoe erg het ook mag zijn, het uiteindelijk over zal zijn en je het zal overleven.
Je accepteert dat deze dag slecht is en dat je er niets aan kunt doen en je echt op de toekomst kunt concentreren - op het verfraaien van je nieuwe plek, op alle extra ruimte die je nu hebt … door de helft weg te gooien van alles wat je bezit zodat je volgende zet niet deze helse nachtmerrie wordt.
Maar het belangrijkste is dat je het accepteert dat deze is een helse nachtmerrie en je neemt de beslissing om het niet meer naar je toe te laten komen.