Mijn zoon is dit jaar begonnen met de middelbare school en ik heb al eerder geanticipeerd op de noodzaak van The Talk. Nee, niet die praat - die over het budgetteren van zijn geld. Er zijn verjaardagscadeautjes voor vrienden, computerspelletjes die ik niet ga kopen, echt coole schoenen die niet echt nodig zijn: ik zie de toekomst en het is een kind dat niet begrijpt hoe geld werkt. Kortom, er is een duidelijke behoefte aan wat persoonlijke financiële educatie.
In het verleden hebben we een uitkering gedaan, maar eerlijk gezegd was ik minder dan spectaculair over consistentie. Een week zou voorbijgaan, twee weken, en ik zou proberen uit te vissen hoeveel er verschuldigd was. Of we zouden in Target staan, onderhandelen over de vraag of hij het geld had voor een aankoop, en ik zou mijn hersens verpletteren en proberen te herinneren hoeveel hij in zijn spaarpot had.
Het introduceren van een app in het gesprek leek een geweldige kans om deze problemen op te lossen. Na een aantal opties bekeken te hebben, besloot ik tot drie potten. Ik koos deze om een paar redenen. Ten eerste was de installatie snel, gemakkelijk en hoefde ik geen gevoelige informatie in te voeren, zoals financiële gegevens. De app is meer een grootboek dan een bank, en houdt het geld bij dat voor de toekomstige verdeling van de ouders is opgebouwd. Ten tweede heeft het aparte aanmeldingen voor ouders en kinderen, zodat mijn zoon zijn saldo onafhankelijk van zijn computer of zijn telefoon kan checken. En tot slot is de app gebouwd op het idee van sparen, uitgeven en delen - ik vond het opnemen van liefdadigheidsinstellingen een onderdeel van zijn financiële bewustzijn.
Ik vond het een goede overweging voor de app om een passende vergoeding te berekenen. Ik heb hier op verschillende punten eerlijk gezegd mee geworsteld, omdat we in een gebied wonen dat vaak meer kost en meer beloont - kinderen krijgen vaak veel meer dan voor mij geschikt lijkt, maar dan vraag ik me af of ik geen voeling heb met wat is geschikt. Drie Jars vroegen wat ik op zijn leeftijd had gekregen en hoeveel jaar zijn verstreken sindsdien. Het gaf aan wat de werkelijke hoeveelheid zou zijn als de inflatie zou worden meegerekend, maar stelde toen minder voor dan de directe correlatie. De app presenteerde ook verschillende opties voor verdeling tussen de 'potten', gebaseerd op het feit of er specifieke besparingsdoelen waren, uitgavenbehoeften, genereuzere liefdadigheidsintenties of andere, persoonlijke financiële overwegingen.
Mijn zoon was enthousiast over het idee om een uitkering te krijgen zonder me eraan te herinneren of te zeuren over de betaling. Zoals te verwachten, was hij minder enthousiast over het idee om meer verantwoordelijk te zijn voor het bijhouden van zijn eigen geld: het is veel gemakkelijker wanneer dat het werk van mijn moeder is. Maar ik herhaalde de regel "met grote financiële onafhankelijkheid komt grote verantwoordelijkheid" en hij leek bereid om het te proberen.
Dus hoe is het gegaan? Niet perfect. Ik waardeerde de wekelijkse herinneringen aan wanneer de toelage in de telling viel, maar ik moest mezelf wel herinneren aan de status van het saldo. Ik moest ook mijn zoon aanstoten om zichzelf te controleren wanneer hij een financiële behoefte had (in plaats van op mij te vertrouwen om hem te vertellen wat er beschikbaar was). Al met al heeft het echter geleid tot een zinvolle discussie over geld, budgettering en fiscale prioriteiten. Ik zou aanraden dat ouders dit of een vergelijkbare app proberen, althans als een experiment in financieel leren.