Inhoudsopgave:
Net als contanten zijn verhandelbare instrumenten handig om betalingen voor goederen en diensten te verrichten. Volgens artikel 4A van de Uniform Commercial Code, die werd vastgesteld door de federale overheid om de wet van handelstransacties in alle landen te harmoniseren, verschillen de verhandelbare instrumenten echter van contanten. Contant geld is meer liquide dan verhandelbare instrumenten, aangezien contanten de transacties ogenblikkelijk maken. Verhandelbare instrumenten zijn overdraagbare documenten die contante betalingen op afroep of op een later tijdstip garanderen. Er zijn drie soorten verhandelbare instrumenten: promesse, wissel en cheque. De artikelen 3 en 4 van het UCC regelen verhandelbare instrumenten. De wet verklaart de vereisten voor verhandelbare instrumenten en hun juridische implicaties.
Kenmerken van verhandelbare instrumenten
De persoon die een verhandelbaar instrument afgeeft, staat bekend als de maker, de betaler of de uitgever. De persoon die een onderhandelbaar instrument ontvangt, staat bekend als de houder of begunstigde. Overdraagbare instrumenten zijn vrij overdraagbaar van persoon op persoon. Een begunstigde die een cheque ontvangt, kan deze bijvoorbeeld aan iemand overdragen en autoriseren om deze in te wisselen. Overdracht van verhandelbare instrumenten vereist geen formaliteiten zoals overdrachtsakte, registratie of zegelrecht. De verhandelbare instrumenten moeten schriftelijk zijn, inclusief handschrift, typen of computerafdrukken. Bedrag, betalingstijd en begunstigde vermeld op verhandelbare instrumenten moeten zeker en specifiek zijn. De maker moet het verhandelbare instrument ondertekenen om het geldig te maken.
Promesse
Een promesse is een geschreven document waarin de maker belooft een bepaald bedrag aan de begunstigde te betalen, hetzij op verzoek, hetzij na een bepaalde tijd. De belofte van de maker om te betalen moet onvoorwaardelijk zijn. Debiteuren maken promessen voor het geld dat ze verschuldigd zijn aan begunstigden. Een depositocertificaat of CD is bijvoorbeeld een promesse waarin de financiële instelling belooft een bepaald bedrag op een toekomstige datum aan de begunstigde te betalen.
Wissel
Een wissel omvat drie partijen: maker, schuldenaar en begunstigde. In een wisselbrief beveelt de maker zijn debiteur het verschuldigde bedrag aan een derde partij of begunstigde te betalen, op verzoek of op een datum in de toekomst. De maker van een wisselbrief belooft niet te betalen. Bovendien moeten zowel de maker als de begunstigde een wissel accepteren om deze geldig te maken.
Controleren
Bij een cheque, zoals een wissel, zijn drie partijen betrokken: maker, bank en begunstigde. De maker van een cheque instrueert de bank om een bepaald bedrag aan een begunstigde te betalen. Er zijn drie soorten cheques: open cheque, niet-onderhandelbare cheque en cheque aan toonder. Een open cheque geeft de begunstigde de mogelijkheid om geld te verzilveren aan de balie van de bank. Een niet-verhandelbare cheque wordt bijgeschreven op de bankrekening van de begunstigde en is niet overdraagbaar. Een cheque aan toonder is betaalbaar aan elke persoon die het ter betaling aan de bankbalie aanbiedt.