Inhoudsopgave:
De waarheid bij het verstrekken van leningen vereist dat kredietverstrekkers gestandaardiseerde procedures volgen in de methoden die worden gebruikt om kredietvoorwaarden aan consumenten bekend te maken. De regels zijn uiteengezet in de Truth in Lending Act (TILA) die het Congres in 1969 heeft aangenomen. De federale wetgever heeft in eerste instantie de TILA ingesteld om misbruik door schuldeisers aan te pakken in hun verzuim om de kosten van het verkrijgen van krediet bekend te maken bij consumenten.
Truth in Lending Act
De waarheid in de kredietwet geldt zowel voor particulieren als voor bedrijven en er moeten vier voorwaarden in het spel komen: de kredietgever moet de klant een krediet geven; de entiteit moet kredietaanbiedingen aanbieden van meer dan 25 keer per jaar of vijf keer per jaar voor transacties met onroerend goed; krediettransacties moeten financieringskosten of schriftelijke contracten omvatten die meer dan vier termijnbetalingen dekken; en schuldeisers moeten het krediet verlengen om redenen van persoonlijke aard, familie of huishouden. De wet dekt geen transacties van meer dan $ 25.000, met uitzondering van deals die worden afgedekt door onroerend goed of stacaravans. Daarnaast komen zakelijke, commerciële, agrarische en de meeste studieleningen niet in aanmerking voor de dekking van TILA.
Credit Types
Sommige van de krediettransacties die de waarheid zijn bij het verstrekken van informatie over de openbaarmakingsverplichtingen, zijn transacties met een open en gesloten einde, inclusief creditcards, hypotheken en autoleningen. Een voorbeeld van transacties met een open einde zijn bankkredietkaarten. Een autolening is een closed-end transactie; het geeft een vast bedrag weer dat is betaald over een vooraf bepaalde periode zoals drie jaar.
Openbaarmakingsverklaringen
De wet schrijft voor dat kredietgevers klanten moeten informeren voordat de eerste betaling wordt gedaan of voordat een uitleentermijn begint. Consumenten kunnen ook om een waarheid vragen bij het verstrekken van informatie bij het winkelen en het vergelijken van kredietvoorwaarden zoals tarieven, vergoedingen en minimumbetalingen. De consument hoeft geen zakelijke transactie te voltooien om de informatie te ontvangen. Elk type credit statement heeft zijn eigen informatie die kredietgevers moeten onthullen. Een van de meest voorkomende openbaarmakingsverklaringen is de Real Estate Settlement Statement die wordt gebruikt voor woninghypotheken. Het bank- of hypotheekbedrijf verstrekt dit document, dat de verschillende kosten en andere informatie over de hypotheek weergeeft. Veel van de in de Real Estate Settlement Statement gebruikte uitdrukkingen voor kredietfinanciering zijn van toepassing op andere kredietproducten, zoals autoleningen en leningen voor woninghypotheken.
Belangrijke informatie
Enkele van de noodzakelijke items die de verklaring "duidelijk en opvallend" moet bevatten, omvatten het jaarlijkse kostenpercentage (APR), de financieringskosten en het in rekening gebrachte bedrag. Bovendien moet het document de totale betaling van de consument over de duur van de lening weergeven. Een consument kan deze basiselementen van een openbaarmakingsverklaring gebruiken om verschillende producten te kopen en te vergelijken om te bepalen hoeveel een bepaalde lening zal kosten.