Inhoudsopgave:
Leningen zijn vaak nodig om onverwachte uitgaven te dekken of om bijzonder dure artikelen, zoals auto's en huizen, te kopen. Wanneer een consument geld leent, begrijpt hij mogelijk niet alle kosten die aan de lening zijn verbonden. De meeste kredietverstrekkers brengen jaarlijkse rentetarieven of APR's in rekening. Lenders kunnen ook extra kosten in rekening brengen, die financiële kosten vormen.
Financiële kosten versus jaarlijkse rente
Lenders willen de lener een prikkel geven om de lening tijdig terug te betalen. Financieringslasten en rentetarieven leggen aanvullende monetaire verplichtingen op voor de hoofdbalans van de lening. Financieringslasten omvatten alle kosten verbonden aan de lening, inclusief rente en bereidstellingsprovisies. Het jaarlijkse percentage is de hoeveelheid rente die dagelijks samenkomt.
Woekerwetten
Woekerwetgeving beschermt consumenten tegen "roofzuchtige" leningen. Een usurious lening is een lening die een rente hoger dan die toegestaan door de wet rekent. Er is geen federale woekerlimiet. Woekerlimieten variëren ook per staat; niet elke staat legt een woekerlimiet op. Staatswetten verschillen van de boetes voor woekerleningen. In het algemeen heeft de kredietgever niet het recht om kosten of rente op het vonnis te verhalen.
Woeker- en financieringskosten
Woeker is over het algemeen alleen van toepassing op illegale rentetarieven. Een kredietverstrekker in een staat met een rentepercentage van 12 procent mag een APR van meer dan 12 procent niet in rekening brengen. De overeenkomst tussen de kredietgever en de kredietnemer kan echter van de lener vereisen dat hij extra kosten betaalt die als financiële kosten worden geclassificeerd. In totaal kan de volledige verplichting resulteren in betalingen die technisch hoger zijn dan de rentepercentages. De lening is alleen zinvol als de APR de staatslimiet overschrijdt.
Andere problemen
Woekerwetten zijn relatief beperkt van toepassing en hebben vanaf de publicatiedatum verschillende mazen. Complicaties ontstaan wanneer kredietverstrekkers in meerdere staten opereren. De wet van de staat waar het bedrijf zijn hoofdvestiging heeft, regelt het gedrag van de kredietverlener. Een creditcardmaatschappij kan opnemen in een staat zonder woekerlimiet. Als hetzelfde bedrijf een filiaal in een andere staat zou openen, zou het een anderszins onrechtmatige rentevoet in die staat kunnen aanrekenen, omdat de staat van zijn hoofdlocatie geen woekerlimiet heeft.