Inhoudsopgave:
In 2010 ben ik afgestudeerd van de universiteit naar de grootste financiële neergang sinds de Grote Depressie. Het zou een aantal maanden duren voordat ik enige baan zou vinden en 12 maanden voordat ik een voltijdbaan vond.
Onnodig te zeggen dat dit een stressvolle tijd was. Mensen probeerden nog steeds uit te zoeken wat er was gebeurd. Banen waren schaars. Ik ging terug naar huis. Overal waar ik me omdraaide was een artikel over hoe millenials recht hebben.
Ik had geen recht, maar ik was pissig. Ik was boos op de wereld. Ik was boos op ons financiële systeem. Ik was boos op mijn opleiding omdat ik me niets had geleerd over hoe om te gaan met echte omstandigheden. Ik was boos dat ik blut en werkloos was.
Hoe pijnlijk het ook was, en net zo depressief en angstig als ik voelde, was dit misschien wel het beste wat me ooit is overkomen. Wacht wat?
Het dwong me om dingen in vraag te stellen
Tot nu toe denk ik dat ik altijd dingen heb gedaan omdat ik ze moest doen. Voor de eerste keer in mijn leven probeerde ik het goede te doen (een baan vinden) en het leven had verschillende plannen.
Naarmate de media meer ruzie maakten over millennials en probeerden te achterhalen wat er met onze economie was gebeurd, begon ik meer conventionele kennis over leven en geld in vraag te stellen.
Als ik bijvoorbeeld een baan in de traditionele betekenis van het woord niet kon vinden, zou ik er dan een kunnen verzinnen? Moest ik een vaste baan vinden? Wat zijn de alternatieven? Dit leidde tot een zoektocht waarbij ik begon met freelance schrijven om hier en daar een klein beetje geld te verdienen om me tegen te houden.
Ik heb de dingen sindsdien in vraag gesteld. Nu neem ik levensbeslissingen op basis van of het niet voor mij zinvol is, niet omdat ik iets zou moeten doen.
Het dwong me om naar mijn financiën te kijken
Dit was de tijd dat ik besefte dat ik niets wist over geld en dat school me nog niet echt op veel van alles voorbereid had.
Toen ik hier en daar kleine schrijvers ophaalde, zag ik dat er bij een van mijn klanten een verzoek om financiële inhoud was.
De wielen in mijn hersenen begonnen te draaien. Kunnen deze opdrachten worden uitgevoerd in een poging mezelf te dwingen om te leren over persoonlijke financiën? Kan ik betaald worden om meer te weten te komen over geld?
Ik kreeg toen niet veel betaald - ik verdiende eigenlijk bijna niets als schrijver - maar het legde wel de basis voor mijn financiële educatie.
Daarom heb ik uiteindelijk bij Roth een Roth IRA geopend. Dat is de reden waarom ik soberheid oefende, zelfs nadat ik een baan had gevonden. Dat is waarom ik bleef aandringen om mijn eigen bedrijf te runnen en te investeren wat ik kon op de aandelenmarkt - want het was gedurende deze tijd dat ik leerde dat als ik rijkdom wilde opbouwen, ik eigenaar en niet alleen een consument moest worden.
Zou ik dit allemaal geleerd hebben als de economie geweldig was en ik een makkelijke deskjob had kunnen krijgen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik op zo'n jonge leeftijd mijn eigen financiële bodem had geraakt, de katalysator was voor het carrière- en financiële leven dat ik nu heb. En ik zou het niet inruilen voor de wereld.