Inhoudsopgave:
- Je hoeft niet te houden van wat je doet
- Je kantoormaten zijn net zo belangrijk als je baan, zo niet meer
- Werk is niet het belangrijkste deel van je leven, maar het maakt er deel van uit
- Uw welzijn is rechtstreeks verbonden met uw kijk op het werk
Nonna werkte dezelfde baan, bij dezelfde onderneming voor haar hele carrière en "met pensioen" bij 64. Mijn nonna, de sociale vlinder, die nooit een vrijdag- of zaterdagavond ontmoette waar ze thuis wilde blijven, duurde precies drie maanden voordat ze vond een parttime baan. Het is geen moeilijke en op het eerste gezicht is het niet iets waar ze bijzonder gepassioneerd over is. Ze werkt bij de receptie van een plaatselijke parkwijk.
Wij - de familie - hadden niet verrast moeten zijn. Immers, toen Nonno stierf, de man met wie ze dateerde sinds ze 12 was en op 19-jarige leeftijd trouwde, heeft ze niet al het zwart gedood om over hem te rouwen. Ze treurde maar ze pakte 's nachts ook een tweede baan in een warenhuis om zichzelf' bezig 'te houden, zoals ze zou zeggen.
Toch slaagde Nonna erin om ons allemaal weer te verrassen aan het begin van het jaar, toen ze terugkeerde naar die part-time deskjob na een ongelooflijk belastende wervelkolomoperatie. Het vereiste weken in het ziekenhuis en maanden van intensieve fysiotherapie. Die terugkeer heeft me ertoe aangezet om te beseffen dat haar benadering van het werken er een is die het waard is om op te letten en ervan te leren, zelfs als een duizendjarige.
Je hoeft niet te houden van wat je doet
Ze is geen raketwetenschapper en ze zou de eerste zijn om te zeggen dat haar werk gemakkelijk is, omdat ze de receptie runt en mensen incheckt. Op het eerste gezicht is het niet haar diepste passie. Maar daar gaat het niet over. Er zijn nog andere redenen om te werken. Voor Nonna houdt het haar sociaal en aangesloten bij mensen van alle leeftijden (ze houdt van Beyoncé, Pitbull, Adele en Bruno Mars). Het houdt haar actief, wat belangrijk voor haar is. Het haalt haar het huis uit (de vrouw is niet in staat stil te zitten behalve tijdens het kijken Dansen met de sterren).
Je baan hoeft niet je roeping te zijn (hoewel het geweldig is als het kan). Gebruik in plaats daarvan uw taak zodat deze voor u werkt, zodat deze waarden of activiteiten van uw prioriteitenlijst haalt en u toch betaald krijgt. Zoals de meeste millennials wil ik dat mijn werk iets betekent. Ik kan gemakkelijk beweren dat mijn nonna's werk doet iets betekenen. Het heeft haar lichaam gezond en actief gehouden terwijl ze haar geest scherp heeft gehouden en daarom blijft ze de persoon die onze familie bij elkaar houdt.
Je moet delen van je baan vinden om lief te hebben
Voor Nonna werkt het in de zomer met de kinderen van het college (ze denken dat ze een rel is) of ontmoet ze de verschillende mensen die het parkdistrict binnenkomen. Ze kan met iedereen over iets communiceren, dus ze is in haar element terwijl ze mensen incheckt en is altijd informatie verzamelen. Ik kan erop rekenen - en haar werk - om me te vertellen wanneer er een verkoop is bij Nordstrom en voor nieuwe aanbevelingen voor restaurants. Haar modegame is ook goed omdat ze voortdurend nieuwe mensen ontmoet die de nieuwste trends dragen (in tegenstelling tot veel andere kleinkinderen van de wereld, ben ik dol op het ontvangen van kleding als geschenk van Nonna).
Niets is goed of slecht. Als je moeite hebt om lief te hebben of zelfs je baan leuk vindt, kun je dan een onderdeel vinden dat je aan het lachen maakt?
Je kantoormaten zijn net zo belangrijk als je baan, zo niet meer
Nonna heeft keer op keer gezegd dat ze niet weet waarom het parkdistrict haar bewaart (het is nu 16 jaar geleden dat ze begon!). Maar ik weet waarom ze dat doen - en dat geldt ook voor iedereen die haar kent. Ze is altijd het leven van het feest, de morele boost die ze allemaal nodig hebben aan dat bureau. Haar intentie om nieuwe dingen te leren, van haar iPhone tot Facebook, is aanstekelijk als het gaat om de geest van leren. Ze geniet ervan om het leven van haar jongere collega's te absorberen (zoals, wat betekent YOLO?) En dat blijkt. Ze is ook geïnteresseerd in het leven van haar collega's. Sterker nog, ze was zelfs een bruidsmeisje op een bruiloft voor een collega die bijna 50 jaar jonger was.
Dit soort houding wordt opgemerkt door bazen en zeker door collega's in uw werkomgeving. En het is belangrijk! Niet alleen in termen van de baan, maar ook in de relaties die uw leven beginnen, bloeien en verrijken.
Werk is niet het belangrijkste deel van je leven, maar het maakt er deel van uit
Elk jaar vraagt ze de familie of we denken dat ze moet blijven werken. De eerste paar jaar zei ik altijd: "Nee, stop." Ik dacht dat dat betekende dat we haar meer zouden zien of dat ze misschien wel van haar pensioen kon genieten. Maar door de jaren heen, en naarmate ik ouder ben geworden, heb ik een complete 180 gedaan. Wat ik eerder niet begreep is dat zij is genietend van pensionering en deze baan houdt haar in de strijd om zoveel mogelijk tijd met ons door te brengen.
Is het moeilijker naarmate ze ouder wordt? Ja. Maar ik ken ook Nonna en weet dat ze zich ellendig zou voelen zonder ergens een paar dagen per week heen te gaan. Ze zou de kinderen met wie ze werkt en de personages die ze incheckt missen.
Van haar heb ik geleerd om mijn werk niet mijn leven te maken, maar ook dat werk iets is wat je op de been houdt. Ze is meer aanwezig in ons leven vanwege het werk dat ze doet.
Uw welzijn is rechtstreeks verbonden met uw kijk op het werk
Als je mijn nonna zag, zou je haar leeftijd nooit raden. Sterker nog, ze is niet blij dat ik het deel (maar ze staat het toe). Ze ziet er niet alleen jong uit; ze is jong van geest (onthoud: YOLO). En ik ben ervan overtuigd dat dit komt omdat ze een schema bijhoudt en het huis verlaat. De klus is niet moeilijk, maar daar gaat het niet om. Ze is omringd door jonge mensen en daarom is ze sterker en gezonder dan de meeste van haar leeftijdsgenoten.
Ze heeft het feit gemodelleerd dat houding alles is en invloed kan hebben op elk facet van het leven. De houding van iemand tegenover werk is niet anders.
Nadat Nonna had geleerd wat YOLO bedoelde van een stevige bodybuilder van in de twintig, grijnsde ze en knikte. "Dat vind ik leuk", vertelde ze hem zonder schaamte. En waarom zou ze zich moeten schamen? Ze ziet er verdomd goed uit.